Het zal vast geen verrassing zijn voor je, het Engels kent twee grote soorten: Amerikaans Engels en Brits Engels. In dit artikel bespreek ik waarom je, als je een tekst gaat schrijven, moet kiezen, en ik help je de juiste keuze te maken.
Is het echt zo belangrijk?
Nee. Sommige taalpuristen zullen misschien zeggen dat het allemaal heel belangrijk is, dat native speakers het oh zo erg vinden als een Brit Amerikaans Engels moet lezen en andersom. Maar de realiteit is dat veruit de meeste Engelstaligen ter wereld het verschil niet kennen, niet opmerken, en als ze dat wel doen, niet erg vinden. Zeker als ze weten dat de schrijver geen native speaker is. Als je WhatsAppt met je Engelstalige vrienden dan mag het dus best wat door elkaar lopen.
Maar als je een Engelstalig blog schrijft voor je bedrijf, of een sollicitatiebrief, dan moet je kiezen. Wie professioneel over wil komen, moet een keus maken tussen Amerikaans en Brits Engels. Waarom? Drie praktische redenen:
Je moet kiezen bij de spellingscontrole
Iedereen die een professionele tekst schrijft, gebruikt een spellingscontrole (hoop ik dan toch). Het maakt niet uit of je een dokterstitel hebt in de taalkunde of een mbo-diploma kapper, als je tegenwoordig een tekst aflevert met taalfouten die zonder problemen door een controle-programma herkend zouden worden, dan zullen veel lezers daar een probleem mee hebben.
En als je een Engelse tekst hebt geschreven en je wil die tekst door de spellingscontrole halen, dan zul je moeten kiezen tussen Amerikaans Engels of Brits Engels. Zo simpel is dat.
Het geeft houvast bij woordkeus
Sommige woorden zijn anders in het Amerikaans Engels en het Brits Engels. Soms is dat belangrijk. Een beroemd voorbeeld is “to table a motion“. Britten bedoelen daarmee dat ze iets op de agenda willen zetten, terwijl Amerikanen juist bedoelen dat ze de kwestie van de agenda willen schrappen, en uitstellen tot een latere datum. Best een belangrijk verschil.
Woordenboeken geven het altijd aan of een term Brits of Amerikaans Engels is, of in beide regio’s anders wordt gebruikt. Dat doe ik trouwens ook. Dus stel je zoekt een woord op en je vindt twee alternatieven, één Brits Engels en één Amerikaans Engels. Dat betekent dat je wel moet weten welk soort Engels je zelf aan het gebruiken bent, zodat je weet welke optie je moet kiezen.
Het geeft houvast bij andere taalproblemen
Misschien heb je het weleens meegemaakt: je bent een Engelse tekst aan het schrijven en je loopt tegen een probleem aan dat je moet googlen. Misschien een spellings- of grammaticadingetje. Vervolgens spreken de artikelen die je vindt elkaar tegen. Heel irritant.
Vaak is deze tegenspraak te wijten aan het feit dat het ene artikel Brits is en het andere Amerikaans. Als je weet welke spelling je hanteert dan is dit proces minder frustrerend: bij Brits Engels kijk je alleen naar advies van sites die eindigen op .co.uk, en voor Amerikaans Engels kijk je bijvoorbeeld naar sites van Amerikaanse universiteiten.
Grote sites zoals Grammargirl of Grammarly geven trouwens binnen hun artikelen aan wat voor Brits Engels en wat voor Amerikaans Engels geldt. Moet je nog steeds wel weten welke optie voor jou de juiste is!
Amerikaans of Brits Engels, welke moet ik kiezen?
Naarmate de globalisering toeneemt wordt ons Engels steeds internationaler. Toch moet iedereen die een serieuze Engelse tekst schrijft een keus maken tussen Amerikaanse en Britse spelling.
Maar hoe maak je die keus?
Heeft je bedrijf al eerder Engelstalige teksten gepubliceerd? Waren die in Amerikaans Engels of Brits Engels?
Je bedrijf heeft wellicht een Engelstalig blog of Engelstalige nieuwsbrief. Dat zijn regelmatige Engelse teksten en dat betekent dat er al eens iemand een keus heeft gemaakt. Het is goed om bij die keuze te blijven.
De persoon die het weet is jullie (oude) vertaler, tekstschrijver of content manager. Als die persoon niet beschikbaar is, dan kun je even naar een lap tekst kijken of er Amerikaanse of Britse spelling is gebruikt. Hoe je dat doet, lees je hier.
Heeft je bedrijf geen Engelstalige teksten? Zeker weten? Denk bijvoorbeeld aan de Engelse vertaling van de autoreply, de email die verstuurd wordt als iemand niet aanwezig is, of andere standaard Engelse emails die in het bedrijf rondzweven.
Welke kies je als er geen precedent is?
Misschien waren er geen oude teksten zijn om naar te kijken, of je hebt naar oude teksten gekeken maar die bleken soms Brits, soms Amerikaans Engels te zijn (komt vaak voor!).
Dan zul je moeten kiezen. Hieronder een paar punten die je in overweging kunt nemen.
Wat voor Engels schrijf je van nature?
Als jij of je collega’s zelf Engels gaan schrijven, dan is het handig om te kijken wat voor Engels je van nature schrijft.
Schrijf je het Engels dat je vroeger op school hebt geleerd? Dat is vrijwel zeker Brits Engels geweest. Tegenwoordig wordt in de Engelse les meer aandacht geschonken aan andere vormen van Engels, en komen Amerikaanse spelling en woorden ook aan bod, maar de tendens is zelfs nu nog dat de meeste scholen primair op Brits Engels inzetten1.
Was je op school niet zo’n ster in Engels, en heb je vooral Engels geleerd van TV, gamen of Internet? Dan is je Engels waarschijnlijk wat Amerikaanser.
Je vindt hier een oefening om te testen welk Engels je van nature prefereert, voor de mensen die echt geen idee hebben.
Wat is je doelgroep?
Schrijf je uitsluitend voor Amerikanen, dan kies je natuurlijk Amerikaans Engels. Schrijf je voor Britten, dan Brits.
Maar voor de meeste Nederlanders geldt dat hun Engelstalige teksten voor een internationale doelgroep bestemd zijn, en welke vorm kies je dan?
Hoe oud is je doelgroep?
De volgende uitspraak zal bij een aantal Engelstaligen kritiek opwekken, want de realiteit is genuanceerder, maar toch even héél kort door de bocht:
Is je doelgroep jong en hip? Kies dan Amerikaans Engels. Denk aan festivals, cafés, influencers, maar ook IT-, marketing- en designbedrijven kiezen vaak voor Amerikaans Engels.
Is je doelgroep degelijk en wat ouder (boven de 40)? Kies dan Brits Engels. Zeker in Europa hebben de wat oudere mensen Brits Engels op school geleerd, en veel mensen vinden dat het “correctere” Engels. (Wat niet waar is, maar het wordt wel gedacht.)
Waar woont je doelgroep?
Bij twijfel kun je nog naar de locatie kijken. Zoals hierboven genoemd hebben Europeanen op school vooral Brits Engels geleerd, dus als je markt in Europa ligt en weinig erbuiten, dan is Brits Engels nog altijd aan te raden.
Als de UK een belangrijk deel van je markt is, dan is dat ook een reden om te kiezen voor Brits Engels, want daar wonen (helaas) aardig wat mensen die het op zal vallen dat er Amerikaans Engels wordt gebruikt en die dat stom vinden. Ook hier weer, dat zijn vooral de wat oudere mensen.
Amerikaans wordt de nieuwe standaard (en dat is okee)
Is je markt wereldwijd? Dan is Amerikaans Engels aan te raden, want procentueel is dat het grotere Engels. Azië en Zuid-Amerika leren over het algemeen Amerikaans Engels op school, in Afrika is het een mix, en Australië en Nieuw Zeeland zijn ook prima gewend aan Amerikaans Engels, ook al is hun eigen spelling overwegend Brits.
Ook in Nederland zie je een verschuiving naar Amerikaans Engels. Nederlanders hebben ook steeds vaker een Amerikaans accent als ze Engels spreken, wat ze ook beter ligt, vind ik. Dus ook al ben ik zelf Brits: er zijn heel veel redenen om voor Amerikaans Engels te kiezen.
Waarom niet kiezen voor bijvoorbeeld Australisch Engels, of een ander soort Engels?
Als je in je spellingscontrole door de talen scrolt, dan zul je zien dat alle andere Engelse regio’s ook hun eigen spelling hebben. Irish English, Canadian English, Australian English, New Zealand English, South African English, Indian English, en meer. En als je ooit naar zo’n land op vakantie bent geweest, dan weet je dat ze ook eigen woorden en uitdrukkingen hebben. (Zeker Australië, die er bijna een sport van maakt.)
Toch raad ik je aan Amerikaans of Brits te kiezen. Het is simpelweg zo gegroeid dat dit de twee dominante variëteiten zijn, en dat veel van het Internet en de meeste internationale bedrijven daarop gericht zijn.
Woordenboeken en grammatica-naslagwerken geven, zoals ik hierboven al besprak, alleen voor die twee soorten aan wanneer je wat kunt gebruiken. Kies je een ander soort Engels dan Google je je het leplazarus elke keer dat je wilt weten welk woord je het beste kunt kiezen. En je zult soms tegenkomen dat er geen duidelijk antwoord ís, omdat alle vormen doorelkaar gebruikt worden (looking at you, Canada!)
Maar ik wil zo graag Australisch Engels schrijven
Twee uitzonderingen op bovenstaand verhaal:
Als je heel specifiek voor de Australische markt aan het schrijven bent, dan kies je natuurlijk Australisch Engels. (Idem alle andere soorten Engels.)
Als je jarenlang in Australië hebt gewoond, en je vereenzelvigt je met dat soort Engels, dan is dat misschien ook een reden om Australisch Engels aan te houden. Dat kan best charmant zijn.
Ik raad je dan wel aan om die keus ergens duidelijk te maken. Als je zo’n stukje aan het eind plakt van een blog over wie jij bent dan kun je bijvoorbeeld iets schrijven als “Janet spent five years in Australia and loves a nice barbie in de arvo.”
Succes!
Succes met de keuze. Heb je nog vragen, of weet je een argument dat ik niet heb genoemd? Laat het me dan weten in de comments!
Heddwen Newton is an English teacher and a translator from Dutch into English. She thinks about languages way too much, for example about how strange it is that these little blurb things are written in the third person.
Heddwen has two children, two passports, two smartphones, two arms, two legs, and two email newsletters.
English and the Dutch examines all the ways Dutch speakers interact with the English language. It has almost 1500 subscribers and is growing every day. Sign up here.
English in Progress is about how the English language is evolving and how it is spoken around the world. It has more than 2300 subscribers and is growing every day. Sign up here.
Meer lezen? GA NAAR EEN WILLEKEURIG ARTIKEL
1 – ik heb dit nagevraagd in een Facebookgroep met Engels docenten in Nederland en België. Geen heel wetenschappelijk onderzoek, maar ik denk dat ik dit toch zo kan stellen.
Bron foto: zelfgemaakt, vrij te gebruiken, wel graag met vermelding naar deze site. Die boeken zijn nog van mijn studie en zijn intussen heel erg oud. Ricky Martin was toen blijkbaar het summum van de Amerikaanse cultuur 😉